Wat doet een natuurgeneeskundige?

Wat doet een natuurgeneeskundige?

Is er een homeopaat? Wat is en doet een natuurgeneeskundige?

Wanneer patiënten in behandeling gaan bij natuurgenezers, is er vaak een gebrek aan kennis over vaardigheden, opleiding en weinig algemene kennis van het beroep. Veel patiënten gaan ervan uit dat er een voltooide professionele opleiding is als alternatieve geneesheer, die gekoppeld is aan het aanleren en toepassen van uniforme natuurgeneeskundige methoden.

De realiteit is anders. De aanduiding van alternatieve geneesheren kan worden gebruikt voor iedereen die geslaagd is voor een officieel medisch onderzoek door de nationale gezondheidsautoriteiten, waardoor is vastgesteld dat de kandidaat "geen risico voor de volksgezondheid" vormt. Het aanvragen en verlenen van vergunningen gebeurt via het stadsdeelkantoor of het stadsbestuur.

Kennis en praktische ervaring in natuurgeneeskunde en natuurgeneeskundige behandel- en diagnosemethoden zijn niet van essentieel belang bij het schriftelijke (meerkeuzevragen) en mondeling (door arts en niet-arts) onderzoek, maar wel de meest fundamentele medische kennis over het menselijk organisme, risico's en eigen behandeling Limieten. De opleiding van alternatieve beroepsbeoefenaars is nog niet gereguleerd door de staat en het bijwonen van een alternatieve praktijkbeoefenaar is geen verplichte voorwaarde voor toelating tot het examen. Er zijn echter bepaalde voorwaarden om tot het examen te worden toegelaten: je moet bijvoorbeeld 25 jaar oud zijn, minimaal een diploma secundair onderwijs hebben, een politiecertificaat van goed gedrag hebben zonder serieuze toegang en geen ernstige lichamelijke aandoeningen.

De meeste natuurgenezers kunnen waarschijnlijk worden opgeleid in "scholen voor natuurgeneeskunde", de algemene basis en de verscheidenheid aan procedures leren kennen en vervolgens hun kennis verdiepen in vakspecifieke training, b.v. Homeopathie of TCM. Omgekeerd zijn er ook die therapeuten die verantwoordelijk zijn voor het uitvoeren van een reeds aangeleerde procedure, b.v. osteopathie, door middel van het officiële medische onderzoek om toestemming van een arts te krijgen om deze methode te beoefenen. Daarnaast bestaat er een constante verplichting om de opleiding voor alternatieve beoefenaars voort te zetten, die nu ook is gecertificeerd door een aantal verenigingen.

Het beroep van homeopaat of osteopaat bestaat (nog) niet in Duitsland. Als beroep is er een arts of natuurgeneeskundige die homeopathie, osteopathie, TCG beoefent, er is geen apart beroep voor de individuele procedures in Duitsland.

Naast artsen en psychotherapeuten is de zelfstandige praktijk van de geneeskunde alleen toegestaan ​​voor natuurgenezers. De professionele basis voor alternatieve beoefenaars wordt geboden door de "Alternative Practitioner Act" (Wet op de professionele praktijk van de geneeskunde zonder orde) uit 1939.

Met een particuliere volledige of aanvullende ziektekostenverzekering en met de aanspraak op uitkering, kan de patiënt bepaalde behandelmethoden tegen vaste vergoedingen laten vergoeden volgens het vergoedingsschema voor alternatieve geneesheren (GebüH). Volgens een huidige extrapolatie van de vergoeding en deskundige commissie van belangrijke natuurgeneeskundige verenigingen, bedragen de vergoedingen door de particuliere ziektekostenverzekering en vergoedingen jaarlijks 180 miljoen euro (in: Der Heilpraktiker & Volksheilkunde 12/2009, p.36)

Literatuur:
Bierbach, Elvira (red.): Naturopathic Practice Today, Urban & Fischer 2002
König, Karl-Fritz, woordvoerder van het bestuur van de GebüH en commissie van deskundigen, in: "180 miljoen euro voor alternatieve behandelaars"; De alternatieve beoefenaar en volksgeneeskunde 12/2009

Auteur en broninformatie